Дәрігерлер сәбиге қымбат дәрі егу керегін айтқан
Бір жарым жастан енді асқан Аңсар Қайсарұлы тумысынан кішкентай иығына артылған ауыр жүкті арқалап келеді. Ата-анасы оның сал ауруына шалдыққанын 5 айлығында білген. Оған дейін дәрігерлер баланың денсаулығында ешқандай кінәрат жоғын айтып келген.
Сал ауруынан аяққа тік ұрып кеткендер қатары көп болмаса да, 26 жастағы Жадыра Ғалымбек ұлының емделетініне сеніммен қарайды.
«Менің ұлыма дәрігерлер «ДЦП спастика гиперкинетикалық формасы» диагнозын бес айында қойды. Жүктілік өте жақсы өткеніне қарамастан, баланы босанар сәтте бәрі өзгеріп кетті. Отыз тоғызыншы аптаға келгенде үш күн қатарынан толғаттым. Дәрігерлер алдымен кесарь тілігін жасаймыз деді де, кейіннен табиғи жолмен босануымды жөн санады. Дәл босанатын сәтте баламның басы екі рет қысылып қалыпты. Содан оттегі жетіспеушілігі болған. Балам басқа нәрестелер сияқты «шыр» етіп жылаған жоқ. Жүрегі соғып тұрғанымен, өздігінен демала ала алмады», - дейді Аңсардың анасы Жадыра Ғалымбек.
Жаңа туған шақалақ демала алмағандықтан, оны Жадыраның кеудесіне жатқызбаған, бірден жансақтау бөліміне алып кеткен.
«Бір ай жансақтау бөлімінде жатты. Одан кейін баламда сарыауру болды. Дәрігерлер мұның бәрінің соңы ДЦП-ға алып келеді деп ескертті. Үш, төрт айлығында дені сау деп келді де, бес айлығында невропотологтар «ДЦП» диагнозын қойды. Баламды Атырауда босандым, Астана дәрігерлері диагноз қойды», - деп нақтылады Жадыра.
Аңсарға диагноз қойылғаннан кейін, ата-анасы бірден емдеудің қамына кіріскен. Балаға әзірге рұқсат етілгені – емдік-физикалық жаттығулар жасау және дәрі-дәрмек ішеді.
«Балам өзі отыра алмайды, басын ұстамайды, аунамайды, ойыншық ұстамайды, аяғын басып жүре алмайды. Көбінесе, жатқызып қоямын. Кейде жастықтар қойып, отырғызамын. Аяқ-қолына «спорттық жүк» байлап қоямыз. Өз салмағын өзі көтеріп алып кете береді», - дейді Жадыра.
Аңсардың ата-анасы жұмыс бабымен қазір елордаға көшіп келген. Айтуларынша, баланың еміне ай сайын қомақты қаражат кетеді.
«Порталға кезекке тұрғанбыз. Республика бойынша кезекте тұрғандар көп. Оның кезегі келем дегенше, үйде өзіміз ем алып жатырмыз. Бір ғана емдік-физикалық жаттығулар құны төрт мың теңгеден кем тұрмайды. Біз оны күн сайын аламыз.
Невропотологтар «ДЦП» диагнозы бар балаларға екі жастан бастап бір дәрі егеді екен. Оның бағасы өте қымбат, шамамен миллион теңге. Балам екіге толған соң, сол дәріні ектіргім келеді. Одан кейін балам жазылатын шығар», - дейді жас ана.
Аңсарға диагноз қойылғаннан кейін мүгедектік берілген.
Айта кетерлігі, Жадыраның да бала кезінен мүгедектік статусы бар. «Бронх демікпесі» ауруымен ауырған Жадыра осы нәрестесін көтергеннен кейін дерттің ізім-ғайым жоғалғанын айтады.
«Балам кейде «мама» деген сөзді айтады. Бірақ әлі дұрыс сөйлей алмайды. Бәрін түсінеді. Яғни, баламның басында, яғни миында проблема жоқ. Ұйқысы кейде тыныш, кейде шырылдап жылай береді. Не себепті жылап жатқанын ұқпайсың. Баламды болашақта шетелде емдеткім келеді, бізді тек ақша жоқтығы ұстап тұр», - деген Жадыра Ғалымбек ана көпшіліктен көмек сұрады.